 Wysłany: Nie 9:22, 14 Mar 2010 Temat postu: |
|
| http://www.sokal.fora.pl/sanktuarium-matki-boskiej-z-tartakowa-w-lukawcu,16/ks-stefan-wrzolek,373.html - www.sokal.fora.pl/.../ks-stefan-wrzolek,3...
http://www.sokal.fora.pl/sanktuarium-matki-boskiej-z-tartakowa-w-lukawcu,16/jaki-byl-ks-stefan-wrzolek,380-15.html - www.sokal.fora.pl/.../jaki-byl-ks-stefan-... . Tartaków - malownicze miasteczko pod Sokalem nad Bugiem - www.naszawiara.darmowefora.pl/index... . http://www.kanonier.fora.pl/galeria-foto-video,7/ks-stefan-wrzolek-tartakow-piotrawin-tomaszow-lubelski,58.html - www.kanonier.fora.pl/.../ks-stefan-wrzol... . http://www.sokal.fora.pl/sanktuarium-matki-boskiej-z-tartakowa-w-lukawcu,16/jaki-byl-ks-stefan-wrzolek,380.html - www.sokal.fora.pl/.../jaki-byl-ks-stefan-... . Sokal, Zabuże, Tartaków i Komarów w woj. lwowskim - www.naszaklasa.darmowefora.pl/index.p... Ks. Stefan Wrzołek - Sokal - historia i dzień dzisiejszy miasta i ...Stefan Wrzołek z parafii Tartaków, dnia 1 II 1944 r. dodawał: ..... Stanisława Krynickiego przybył do Tomaszowa ks. Stefan Wrzołek, aby kierować tutejszym ... www.sokal.fora.pl/...matki...tartakowa.../ks-stefan-wrzolek,373.html - Kopia . Ks. Stefan Wrzołek - proboszcz Tartakowa i Tomaszowa Lub. - Sokal ...Liczba postów: 6 - 1 autor - Ostatni post: 12 Gru 2009 Stanislawa w Piotrawinie Proboszcz: ks. Stefan Wrzołek (1944-1958), ... Królewska 122-600 Tomaszów Lubelski tel. i fax. ... www.sokal.fora.pl/...tartakowa.../ks-stefan-wrzolek-proboszcz-tartakowa-i-tomaszowa-lub,373.html - Kopia . Jaki był ks. Stefan Wrzołek? http://www.sokal.fora.pl/wielcy-patrioci-kresow,17/jaki-byl-ks-stefan-wrzolek,380.html . Osoba ks. Wrzołka jest ściśle związana z historią cudownego obrazu Matki Boskiej Tartakowskiej http://www.sokal.fora.pl/wielcy-patrioci-kresow,17/jaki-byl-ks-stefan-wrzolek,380.html . dowiedziałem się kilku niezmiernie fascynujących epizodów z życia księdza Stefana Wrzołka. http://www.sokal.fora.pl/wielcy-patrioci-kresow,17/jaki-byl-ks-stefan-wrzolek,380.html . O ks. Stefanie Wrzołku dowiedziałem się od ks. Józefa Kornagi z Łukawca http://www.sokal.fora.pl/wielcy-patrioci-kresow,17/jaki-byl-ks-stefan-wrzolek,380.html . Pod koniec wojny ks. Wrzołek (proboszcz parafii w Tartakowie), w obawie przed profanacją obrazu przez bandy ukraińskie , powierzył obraz siostrom zakonnym, które w ukryciu przewiozły go do Dębicy i umieściły w kaplicy klasztornej http://www.sokal.fora.pl/wielcy-patrioci-kresow,17/jaki-byl-ks-stefan-wrzolek,380.html . Ks. z Piotrawina ogłosił na kazaniu ,że szukamy zdjeć z ks.Wrzolkiem http://www.sokal.fora.pl/wielcy-patrioci-kresow,17/jaki-byl-ks-stefan-wrzolek,380.html . Kolejny relator, ks. Stefan Wrzołek z parafii Tartaków, dnia 1 II 1944 r. dodawał: Ludność masowo wyjeżdża, bo, niestety, od nikogo nawet nie możemy się spodziewać obrony i opieki. Przykre to, ale prawdziwe. http://www.sokal.fora.pl/wielcy-patrioci-kresow,17/ks-stefan-wrzolek,373.html . Ks. Stefan Wrzołek w pierwszych latach po II wojniejako proboszcz w Piotrawinie w otoczeniu dzieci pierwszokomunijnych. http://www.sokal.fora.pl/wielcy-patrioci-kresow,17/ks-stefan-wrzolek,373.html . . |
|
| Wysłany: Nie 9:08, 14 Mar 2010 Temat postu: |
|
Historia i opis Cudownego obrazu Matki Bożej Łukawieckiej z Tartakowa
Obraz Matki Bożej Tartakowskiej ( obecnie Łukawieckiej) został namalowany przez mistrza włoskiego na początku XVII wieku i umieszczony w kaplicy zamkowej Potockich w Tartakowie. Był malowany olejno na płótnie przyklejonym do deski. Gdy zamek nawiedził pożar kapelan ks. Stanisław Kucharski uratował Cudowny Obraz i ulokował na plebanii. Dopiero po śmierci księdza wizerunek Najświętszej Panny został umieszczony w kościele w Tartakowie na pilastrze nad chrzcielnicą. Obraz przedstawia Matkę Boską w otoczeniu symboli Maryjnych, stojąca na półksiężycu Maryja depcze głowę skrzydlatego smoka. Centralną część kompozycji zajmuje postać Matki Bożej ukazanej w pozycji stojącej. Jej głowa jest lekko pochylona w dół i skierowana w stronę prawego ramienia. Ręce Maryi są złożone do modlitwy na wysokości piersi, prawa noga wysunięta do przodu a stopa wystaje poza krawędź księżyca. Niepokalana ubrana jest w białą, sięgająca ziemi suknię, posiadającą wąskie rękawy oraz niewielki dekolt obszyty pasmanterią. Suknia od kolan w dół udrapowana jest pionowo z lekko skośnie układającymi się fałdami. Przez prawe ramię przewieszony jest ciemnoniebieski płaszcz, okrywający plecy i obejmujący biodra, dość mocno udrapowany. Czerwona podszewka płaszcza widoczna jest przy odchylonej krawędzi z lewej strony. Twarz Matki Bożej ma wyraz skupiony i łagodny. Ma delikatne rysy, wysokie czoło, cienkie brwi, prosty, mały nos oraz małe usta. Powieki Najświętszej Panienki są przymknięte a wzrok skierowany w dół. Włosy długie, rozpuszczone, opadające na plecy. Głowa bez okrycia. W dolnej części obrazu rozciąga się rozległy pejzaż, a poniżej cześć zaciemniona, ze smokiem i ciernistymi krzewami. Smok leży pod stopami Matki Bożej. Jest zwinięty, widać, że kona. Z jego rozwartej paszczy wypadło jabłko. Smok został umieszczony na pierwszym planie, w części zacienionej pejzażu z krzewami ciernistymi. Powyżej rozciąga się daleki, bardzo rozległy pejzaż z widocznymi grupami drzew, rzeką i wzgórzami na horyzoncie. W górnej części obrazu przedstawiono postać Boga Ojca, ukazanego jako starca z siwą głową. Obejmuje on opiekuńczym gestem cały świat wraz z Maryją i ziemią. Wokół Maryi, na tle obłoków znajdują się symbole Maryjne: po stronie lewej: Lilia wśród cierni, Drzewo życia oraz Zwierciadło Sprawiedliwości, natomiast po stronie prawej: Brama niebieska, Krzew gorejący oraz Wieża Dawidowa. Piętrzące się obłoki są najciemniejsze u dołu obrazu, stopniowo rozjaśniają się ku górze. Kolorystyka obrazu jest stonowana , z przewagą barw brunatnych. W dniach 9 - 24 marca 1765 roku obraz płakał jak to nazywano. Z oczu Matki Najświętszej wyciskały się obficie krwawe łzy. Bardzo liczni świadkowie tego wydarzenia opisywali, że : obfite, krwawe krople wydobywały się z oczu Maryi, aż strasznie było patrzeć: niektóre na obrazie zasychały i po sobie znaki zostawiały, inne spływały i tak trwały te ślady, dopóki przez księży starte i kilkakrotnie zmyte nie zostały; podkładany pod obraz ręczniczek cały był zbroczony krwią. W tym samym czasie i w dniach późniejszych nad kościołem w dzień i w nocy ukazywała się jasna poświata, rozświetlająca kościół. Wielu widziało też jak cudowny obraz zmieniał kolory -mienił się kolorami. Po wydarzeniach z marca 1765 roku obraz stał się obiektem wielkiego zainteresowania. Do kościoła w Tartakowie napływały ogromne ilości zaciekawionych, oraz szukających ratunku u Matki Bożej. Zostawiali Matce Bożej wiele wotów w zamian za uratowane życie czy zdrowie. Wymienia się m.in.: korale, obrazy różnej wielkości, serca, krzyżyki, łańcuszki, pierścionki, zegarki, tabliczki z napisami a także drewniane kule. Wierni obchodzili ołtarz wokoło na kolanach. Obraz zmywano winem lub wodą i rozdawano te płyny pielgrzymom, którzy podawali je do picia chorym. Zamawiano Msze święte przed Cudownym Obrazem. Przed nabożeństwami obraz odsłaniano przy muzyce organów i orkiestry; często fanfar lub pieśni ułożonych do Matki Bożej. Nastały ciężkie czasy dla kultury i religii katolickiej na Kresach Polskich. Najbardziej tragiczne były wydarzenia w czasie II wojny światowej, kiedy to bandy OUN - UPA masowo mordowały Polaków i katolików. Jedyną - nieznaną od czasu wytworzenia przez 60 lat do chwili obecnej, a tym samym nie wykorzystywaną w badaniach naukowych - dokumentacją na ten temat są pisemne relacje duchownych archidiecezji lwowskiej ob. łac. zarówno diecezjalnych, jak i zakonnych, kierowane do Kurii Metropolitalnej we Lwowie, natomiast po 1945 r. mieszczącej się w Lubaczowie. Powstawały one w latach 1939-1949, najpierw spontanicznie jako wyraz przeżywanych przez kapłanów rzymskokatolickich i wiernych wielu parani archidiecezji lwowskiej tragicznych losów, a potem kontynuowano je ex post po zakończeniu wojny na apel rezydującego w granicach PRL-u abp. Eugeniusza Baziaka. Autorzy raportów dokładali starań, aby nie uronić żadnych znanych sobie szczegółów, nie wykluczając nazwisk napastników i ich ofiar, metod stosowanych w czasie napadów, szacunków strat poniesionych przez Polaków czy dramatycznych opisów atmosfery nieustannego lęku, braku nadziei na ratunek, dramatu bratobójczej śmierci oraz pełnej rezygnacji decyzji ludzi ocalałych z pogromów co do konieczności ekspatriacji na Ziemie Zachodnie. Dobrze oddaje ówczesne nastroje jeden z autorów sprawozdania 8 VIII 1943 r. ks. Michał Duszenko , z parafii Hallerczynktóry nota bene niebawem został zamordowany: Śmierci nie ma, życia nie ma - a udręka potworna i nieustanna . Inny duszpasterz, ks. Mieczysław Krzemiński z parafii Korościatyn, pismem z 29 XII 1943 r. donosił: Ciemności duchowe okryły serca ludzkie, do tego przyłącza się zanik prawie zupełny uczuć ludzkich. Opanowała ludzi dzikość i żądza krwi . Kolejny relator, ks. Stefan Wrzołek z parafii Tartaków, dnia 1 II 1944 r. dodawał: Ludność masowo wyjeżdża, bo, niestety, od nikogo nawet nie możemy się spodziewać obrony i opieki. Przykre to, ale prawdziwe.   
Z obawy przed profanacją w 1944 r. ks. Stefan Wrzołek powierzył obraz siostrom zakonnym, które obraz wywiozły do klasztoru w Dębicy. 
W 1961 (1963) roku obraz przekazano do Lubaczowa, gdzie ważyły się jego losy, ponieważ o przejecie go zabiegała parafia w Tarnoszynie. Jednak parafianie tartakowscy prosili aby obraz przekazać do Łukawca, gdyż mogli tam łatwiej dojechać i łatwiej utrzymywać kontakt z Matką Boską. 
W 1965 roku biskup Jan Nowicki przekazał obraz do parafii Łukawiec, gdzie jest otaczany wielką czcią zarówno przez miejscowych wiernych, jak i przybywających pielgrzymów tartakowskich. Kult Matki Bożej trwa nieprzerwanie, a kontakt wiernych z Maryją jest rzeczywisty; z Nią rozmawiają, Jej powierzają swoje troski i sprawy. 
więcej>>>>> http://rodowy.pl/lukawiec/ @@@@@@@@@@@@@@@@@ Film DVD dla Ciebie Na filmie dvd (w wersji turystycznej) 70 minut poświęcone jest zabytkom i rozmowom z Ukraińcami na tematy historyczne w miejscowościach : Sokal, Zabuże, Tartaków i Komarów. 
Zamówienia proszę składać pod adresem: sokal2@wp.pl lub telefonicznie: 94-340-60-06 Koszt 1 płyty DVD = 30 zł wraz z kosztami wysyłki (przy przedpłacie na konto autora) |
|
| Wysłany: Nie 8:24, 14 Mar 2010 Temat postu: Eksterminacja Narodu Polskiego i Kościoła Rzymskokat. |
|
  
Jedyną - nieznaną od czasu wytworzenia przez 60 lat do chwili obecnej, a tym samym nie wykorzystywaną w badaniach naukowych - dokumentacją na ten temat są pisemne relacje duchownych archidiecezji lwowskiej ob. łac. zarówno diecezjalnych, jak i zakonnych, kierowane do Kurii Metropolitalnej we Lwowie, natomiast po 1945 r. mieszczącej się w Lubaczowie. Powstawały one w latach 1939-1949, najpierw spontanicznie jako wyraz przeżywanych przez kapłanów rzymskokatolickich i wiernych wielu parani archidiecezji lwowskiej tragicznych losów, a potem kontynuowano je ex post po zakończeniu wojny na apel rezydującego w granicach PRL-u abp. Eugeniusza Baziaka. Do naszych czasów zachowało się przeszło 300 sprawozdań z 25 dekanatów (na 28 wówczas istniejących); W tym zbiorze, zasób dokumentów poświęconych eksterminacji ukraińskiej stanowi wszakże do tego stopnia przytłaczającą większość, iż postanowiono opublikować go w formie samodzielnej edycji. Po raz pierwszy więc od chwili ich powstania ujrzały dopiero teraz światło dzienne. Prezentowane tu źródła przynoszą rzetelną porcję materiału historycznego, zredagowanego przez bezpośrednich lub pośrednich świadków. Autorzy raportów dokładali starań, aby nie uronić żadnych znanych sobie szczegółów, nie wykluczając nazwisk napastników i ich ofiar, metod stosowanych w czasie napadów, szacunków strat poniesionych przez Polaków czy dramatycznych opisów atmosfery nieustannego lęku, braku nadziei na ratunek, dramatu bratobójczej śmierci oraz pełnej rezygnacji decyzji ludzi ocalałych z pogromów co do konieczności ekspatriacji na Ziemie Zachodnie. Dobrze oddaje ówczesne nastroje jeden z autorów sprawozdania 8 VIII 1943 r. ks. Michał Duszenko , z parafii Hallerczynktóry nota bene niebawem został zamordowany: Śmierci nie ma, życia nie ma - a udręka potworna i nieustanna . Inny duszpasterz, ks. Mieczysław Krzemiński z parafii Korościatyn, pismem z 29 XII 1943 r. donosił: Ciemności duchowe okryły serca ludzkie, do tego przyłącza się zanik prawie zupełny uczuć ludzkich. Opanowała ludzi dzikość i żądza krwi . Kolejny relator, ks. Stefan Wrzołek z parafii Tartaków, dnia 1 II 1944 r. dodawał: Ludność masowo wyjeżdża, bo, niestety, od nikogo nawet nie możemy się spodziewać obrony i opieki. Przykre to, ale prawdziwe.
W podobnym tonie brzmiała inna opinia wyrażona przez ks. Antoniego Przybylskiego z parafii Żabińce, z 6 II 1944 r.: Jak my tu żyjemy teraz jak Łazarze, bez spania, bez pożywienia, a nerwy odmawiają posłuszeństwa. Co to dalej będzie, niech Bóg broni. Wszystko w popłochu ucieka na zachód, tak, że wkrótce braknie parafian, cóż my mamy robić. Ludzi nie można tak zostawić, chyba trzeba razem z nimi zginąć. Administrator parafii Bełżec o. Ireneusz Kmiecik OFMRef. skarżył się w kwietniu 1944 r. w liście do Kurii Metropolitalnej: Żyjemy w ciągłej obawie odwetu. Warta pilnuje, ale jak większa siła przyjdzie, to co to pomoże. Wiosna wreszcie przyszła, a tymczasem tak smutno na duszy . Z kolei o. Jozafat Biernat OFMBern. 9 XII 1944 r. z Opryłowiec informował Kurię Metropolitalną we Lwowie: Co kilka dni przeżywam gehennę. Dzień za dniem jako tako schodzi, lecz noce są straszne. Dotąd mam spośród moich [parafian - JW] 27 ofiar mordu. Ludzie moi nie nocują w domach i schnę od strachu . . Dnia 15 XII 1944 r. ks Jerzy Doleżal z Oknian pisał: Straszne są noce dzisiejsze na wsi. Człowiek ukryty gdzieś na strychu stajni, na stercie słomy czy w brogu z trwogą śledzi wybuchające od czasu do czasu łuny pożarów w okolicznych wioskach, wsłuchuje się w trzask automatów, a nieraz sam miałem sposobność słyszeć o parę kroków od siebie przebiegających w ciemności "nocnych gości", szczęściem bez szkody dla siebie. W lutym 1944 r. proboszcz parafii Podmichale ks. Michał Sempowicz, relacjonował do Kurii Metropolitalnej po kilkakrotnych nocnych napadach na wieś: Nerwowo przychodzę powoli do siebie, ale jeszcze nie wszystko w porządku. Biedni moi parafianie - schną i siwieją - odwiedzają mnie i płaczą, cóż im poradzę? Nie wiedzą dnia ni godziny. W doświadczeniach tych nie brakło również niejednoznacznych, od pozytywnych do całkowicie pejoratywnych, opinii na temat zachowania się duchowieństwa greckokatolickiego w dobie napadów oraz mordów na polskie skupiska. Tak np. po zamordowaniu rzymskokatolickiego proboszcza parafii Markowa ks. Mikołaja Ferensa w lutym 1944 r., tamtejszy unicki proboszcz ks. Mychajło Szczurowski solidaryzując się z ofiarą zaniechał uroczystej celebry poświęcenia wody w tzw. dniu Jordana, natomiast odprawił Mszę św. żałobną za duszę konfratra. Na znak protestu zapowiedział opuszczenie parafii ze słowami: Nie chcę wśród bandytów umierać. Szkoda mojej 30 letniej pracy. Podobną postawę zajął unicki proboszcz parafii Koszlaki ks. Teofil Łucyk; dnia 20 XII 1944 r. poinformował on Kurię Metropolitalną ob. łac. we Lwowie o fakcie uprowadzenia przez bandytów jesienią 1944 r. wikariusza tamtejszej rzymskokatolickiej parafii ks. Włodzimierza Siekierskiego. Ponadto przewodniczył pogrzebowi miejscowego proboszcza ob. łac. ks. Jana Bilińskiego, zmarłego naturalną śmiercią początkiem grudnia 1944 r. Inny duchowny unicki, proboszcz parafii Sorocko, ostrzegał lokalnego administratora rzymskokatolickiego ks. Adama Drzyzgę o wydanym nań przez nacjonalistów ukraińskich wyroku śmierci, namawiając go do wyjazdu. Ten nie zdążył wszakże tego uczynić, padając śmiertelną ofiarą 23 XI 1944 r. z ich ręki . Z kolei duszpasterz parafii Iwanówka k/Trembowli, ks. Franciszek Napieracz, po napadzie 11/12 III 1944 r. zbrojnych oddziałów ukraińskich, znalazł przejściowe schronienie na miejscowej plebanii greckokatolickiej, skąd zaopatrzony w żywność i pieniądze, udał się na tułaczkę w dalszą drogę. Józef Wołczański. http://www.lwow.com.pl/eksterminacja.html. foto: Władysław Pitak |
|
| Wysłany: Nie 8:03, 14 Mar 2010 Temat postu: |
|
| W przełomie Wisły, na skraju „Wrzelowieckiego Parku Krajobrazowego" znajduje się jeden z nielicznych zachowanych kościołów gotyckich naszego regionu.
Jest on według legendy związany z patronem Polski - św. Stanisławem, który tutaj miał dokonać cudu wskrzeszenia zmarłego Piotrowina. Świątynia i stojąca obok kaplica Piotrowina, zostały wzniesione z czerwonej cegły w latach 1440-1441, z fundacji kardynała Zbigniewa Oleśnickiego. W wyjątkowo ciekawym muzeum parafialnym zwraca uwagę unikatowy zbiór obrazków wotywnych z XVII w. Według Jana Długosza właściciel wsi Piotrawin - Piotr Strzemieńczyk, zwany Piotrowinem miał wstać z grobu, wskrzeszony przez świętego Stanisława, aby świadczyć na rzecz biskupa w sporze z porywczym władcą Bolesławem Śmiałym. Na wysokiej nadwiślańskiej skarpie (brzegi rzeki sięgają tu nawet 40 m wysokości) stoi kościół św. Stanisława z 1440 roku. Świątynię, zachowaną do dziś w niezmienionej gotyckiej szacie, ufundował biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki. Najstarszym i najcenniejszym zabytkiem jest kamienna rzeźbiona płyta erekcyjna umieszczona w ścianie nawy, przedstawiająca biskupa Oleśnickiego z modelem kościoła przed Madonną. Równocześnie z kościołem wybudowano kaplicę nad grobem Piotrowina. Parafia słynie z bardzo ciekawego muzeum, z bogatymi zbiorami starych szat, ksiąg, naczyń liturgicznych oraz ponad 50 obrazów wotywnych z XVII w. Parafia pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika i św. Tomasza Apostoła Piotrawin 94, 24-335 Łaziska, tel (081) 828 01 69 |
|
| Wysłany: Nie 8:02, 14 Mar 2010 Temat postu: |
|||||
| Parafia Rzymsko Katolicka św. Tomasza i św. Stanislawa w Piotrawinie
Proboszcz: ks. Stefan Wrzołek (1944-1958),
Według tradycji już w XI w. istniała w Piotrawinie świątynia. W XII w. książę sandomierski Henryk poczynił tu pewne nadania klasztorowi sieciechowskiemu benedyktynów. Władysław Łokietek przekazał wioskę biskupstwu krakowskiemu. W 1865 r. majątek przeszedł na własność rządu (ok. 1870 r. został sprzedany Cywińskiemu). Biskupi krakowscy dysponowali w Piotrawinie swoim folwarkiem. Proboszcz posiadał własny folwark i 5 łanów pola (oprócz dziesięciny i innych dochodów). Obecnie w posiadaniu parafii znajduje się około 3 ha ziemi. Już na początku XVII w. obok proboszcza w parafii posługiwało dwóch wikariuszy. Ponadto przy parafii istniała szkoła prowadzona przez rektora i szpital dla ubogich, a także biblioteka parafialna. Obecnie używany cmentarz grzebalny istnieje od końca XVIII w. ostatniej miejscowości istniał w okresie przedrozbiorowym kościół filialny Piotrawina. W czasach przynależności do diecezji krakowskiej Piotrawin leżał w archidiakonacie zawichojskim, a później w lubelskim. Przez krótki okres na początku XX w. była tutaj siedziba dziekana nowo powstałego dekanatu opolskiego (lata 1918-1919). Od stuleci rozwija się tu kult św. Stanisława Szczepanowskiego B.M. Świadczą o tym m. in. obrazy wotywne z początku XVII w., zgromadzone w miejscowym muzeum. W XV w. ciągnęły tutaj tłumy pielgrzymów, dlatego też bp Zbigniew Oleśnicki postarał się o nowy kościół, który powstał w 1441 r. Na skutek swego położenia nad Wisłą, parafia bardzo ucierpiała w czasie II wojny światowej, gdyż tędy przebiegała linia frontu od lipca 1944 r. do stycznia 1945 r.
Proboszcz tomaszowski parafii Zwiastowania NMP:. ks. Stefan Wrzołek – (18.02.1962- +20.06.1987) mgr teologii, prałat, budowniczy kościołów filialnych. Parafię Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie w Tomaszowie Lubelskim erygowano 6 maja 1674 r. Należała ona wówczas do diecezji chełmskiej, dekanatu potylickiego. Kościół farny Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie fundował ordynat Tomasz Zamoyski (1627-29), który także uposażył nowo erygowaną parafię. W chwili erekcji parafii istniał w Tomaszowie kościół filialny Św. Krzyża, należący do parafii w Chodywańcach. Kościółek pochodził z lat 1610-14, był zlokalizowany na Przedmieściu Lwowskim. Wspominała go jeszcze wizytacja biskupia z 1774 r. Z powodu złego stanu pierwszej świątyni farnej, w 1727 r. wystawiono nową – ufundowaną przez ordynata Michała Zdzisłąwa Zamoyskiego. Przetrwała ona do naszych czasów i znana jest jako modrzewiowy kościół – sanktuarium. Wybudowany w 1727 r. kościół modrzewiowy jest jednym z najbardziej znanych drewnianych kościołów barokowych w Polsce i jedynym na Zamojszczyźnie kościołem dwuwiekowym, przykładem pełnego zastosowania form barokowych w drewnie. Rozwiązania konstrukcyjne wnętrza dowodzą, że projektował go wytrawny architekt, związany z rodziną Zamoyskich. Kościół Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie pełnił funkcje parafialne z wyjątkiem lat 1955-87, kiedy siedzibą parafii była tomaszowska świątynia Najświętszego Serca Pana Jezusa. Nowy podział administracyjny (25 października 1987 r.) ustanowił w Tomaszowie trzy parafie: Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie, Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Józefa. |
|||||
| Wysłany: Nie 8:00, 14 Mar 2010 Temat postu: |
|||||
| Ks. Stefan Wrzołek - proboszcz Tartakowa i Tomaszowa Lub.
Stanisław Tompolski 100-lecie budowy kościoła parafialnego w Bobach Parafia Boby należy do jednej z najstarszych parafii w archidiecezji lubelskiej. Nie jest jednak znana dokładna data erygowania parafii. Prawdopodobnie powstała kilkadziesiąt lat po wybudowaniu pierwszego kościoła w Bobach w latach dziewięćdziesiątych XIV wieku. Pierwszy kościół na początku wchodził w skład parafii w Opolu Lubelskim, potem na tym terenie została utworzona parafia. Za fundatorów kościoła a potem parafii uznaje się właścicieli dóbr Boby Wojciecha i Świętosława Bobowskich. Wynika to z panujących wtedy stosunków społecznych, przede wszystkim z dążenia właścicieli ziemskich do budowy kościołów i tworzenia parafii, co podnosiło rangę właścicieli, sprzyjało procesom osadnictwa, a zapewne wynikało także z obowiązku zawartego w akcie nadania tych ziem. Na początku w skład parafii wchodziły dobra Boby (dzisiejsze Boby Wieś i Kozarów), w XV wieku doszła Wola Bobowska (Boby Mniejsze), obecnie Moniaki, Wierzbica i Chruślina. Parafia do XIX wieku należała do mało zamożnych (co wynikało z jej usytuowania na niewielkich dobrach ziemskich); miała mało bogatych opiekunów i niewielką liczbę wiernych (w 1827 r. liczyła 853 mieszkańców). Dopiero uwłaszczenie chłopów w 1864 roku i parcelacja większości majątków ziemskich dały początek powstaniu większości wsi na terenie parafii w obszarach zbliżonych do dzisiejszych. Wiązało się to również ze znacznym wzrostem osadnictwa, liczby parafian a także wzrostem znaczenia parafii Boby i jej zamożności. Obecnie w skład parafii Boby wchodzą: Białowoda, Wandalin – gmina Opole Lubelskie; Boby Kol., Boby Księże, Boby Wieś, Kozarów, Majdan Bobowski, Majdan Moniacki, Mikołajówka, Moniaki, Natalin, Okręglica, Wierzbica – gmina Urzędów oraz Owczarnia, Chruślanki Józefowskie i Chruślina – gmina Józefów nad Wisłą. Parafia liczy 3996 wiernych. Przez okres ponad sześciu wieków istnienia parafii Boby ufundowano cztery kościoły i dwie kaplice. Pierwszy kościół został wybudowany przez właścicieli Bobów Wojciecha i Świętosława Bobowskich prawdopodobnie przed 1400 r. Istniał do początku XVIII wieku, został zniszczony przez pożar. Otaczał go cmentarz grzebalny znajdujący się w terenie podmokłym. W kilkadziesiąt lat po spaleniu się pierwszego kościoła, przeniesiono cmentarz grzebalny z bagien na piaszczysty teren na południu Bobów, gdzie już wcześniej w czasie epidemii grzebano zmarłych.
Drugi kościół został wybudowany w 1722 r. przez Zofię i Stefana Bobowskich i wyposażony przez właścicieli ziemskich z Moniak, Wierzbicy, Bobów i Chruśliny. Spłonął w pożarze w 1755 roku. Trzeci kościół wybudowany został w 1775 r., z materiałów z rozbiórki kościoła w Świeciechowie, przez właścicieli Bobów Marcina Ryszkowskiego i Józefa Janiszewskiego oraz Jacka Wierzbickiego – dziedzica Moniak. Kościół był jednonawowy, wybudowany z drewna sosnowego, kryty gontem. Wymiary w nawie głównej: 13,8 m długości, 10,2 m szerokości i 6,7 m wysokości. W środku był oszalowany deskami. Posiadał trzy ołtarze. Kościół ten został rozebrany w 1921 r. po oddaniu do użytku obecnego kościoła. W 1884 roku w parafii zamieszkiwało 3412 wiernych. Istniejący mały drewniany kościół zapewne przestał spełniać potrzeby i oczekiwania wiernych i w tym okresie zaczęto czynić starania o budowę nowego kościoła. W roku 1887 został wykonany przez Józefa Dziekońskiego – dziekana Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej – projekt nowego kościoła, w stylu gotyku nadwiślańskiego, jednonawowy, kryty dachówką, o dł. 33,6 m i szerokości 10,44 m. Projekt ten czekał 20 lat na realizację i wydanie zezwolenia na budowę przez władze carskie. Proboszczem parafii Boby w tym czasie był ks. Jan Metelski. W 1906 r. do parafii Boby został skierowany z kurii wikariusz ks. Hieronim Brzóz z misją pomocy przy budowie kościoła. Był to człowiek nieprzeciętny, mający wizję celu, o dużych zdolnościach organizacyjnych. Sprawnie przystąpił do organizacji budowy kościoła, stając na czele komitetu budowy. Mając wizję tej świątyni, wspólnie z budowniczym powiatowym inż. Władysławem Łaszkiewiczem z Janowa zmieniono plany budowy. Powiększono kościół do 42,9 m długości i 14,5 szerokości, zaprojektowano trzy nawy, wysoką wieżę frontową i niższą do dzwonu sygnaturkowego. Ściany nośne zaprojektowano z cegły, zamiast z kamienia wapiennego (opoki), zamieniono także inne materiały na lepsze. Budowę kościoła oficjalnie rozpoczęto 30 września 1907 r., poświęcając fundamenty. W budowę tak ogromnego dzieła musieli być zaangażowani wszyscy parafianie. Poszczególne wsie świadczyły robociznę przy budowie oraz dostarczały miejscowe materiały, jak drewno oraz głazy pod cokół i ściany kościoła. Uchwalono także składki pieniężne procentowo od płaconego podymnego (stała danina pobierana od każdego komina na dachu). Budowa kościoła w stanie surowym została ukończona w 1909 r., przy całkowitym wyczerpaniu funduszy. W 1911 roku uchwalono nową składkę na roboty wewnątrz kościoła oraz budowę plebanii, domu dla służby kościelnej, budynków gospodarczych i ogrodzenia. W 1913 roku przystąpiono do dalszych robót i 30 września 1914 r. oddano do użytku i poświęcono jeszcze niezupełnie ukończony kościół. Dalsze prace zostały przerwane w 1915 r. przez działania frontowe w czasie I wojny światowej. W okresie od 4 do 19 lipca 1915 r. kościół znalazł się pomiędzy pozycjami wojsk rosyjskich i austro-węgierskich, przez co, w wyniku wzajemnych ostrzałów, został poważnie uszkodzony, w szczególności główna wieża i wszystkie okna. Na pamiątkę tego wydarzenia w południową ścianę kościoła zostały wmurowane pociski armatnie, które istnieją do dnia dzisiejszego. Po działaniach wojennych, w których ucierpiały także okoliczne miejscowości, szczególnie Boby Kolonia, Kozarów i Wierzbica (oszacowano od 10% do 90% zniszczeń), dokończenie budowy kościoła z powodu biedy stało się bardzo trudne. W tym czasie odszedł z parafii ks. Hieronim Brzóz. Nowym proboszczem został mianowany ks. Władysław Kopeć, dotychczasowy proboszcz parafii Świeciechów. Z jego inicjatywy w 1919 r. uchwalono nową składkę proporcjonalnie do posiadanej ilości ziemi i przystąpiono do prac wykończeniowych. Nowa świątynia po renowacji została poświęcona 8 grudnia 1920 r przez ks. Józefa Scipio del Campo – kanonika katedry lubelskiej. W roku 1921 z materiałów rozbiórkowych ze starego kościoła pobudowano plebanię i kostnicę na cmentarzu grzebalnym. Od poświęcenia kościoła do dnia dzisiejszego cały czas trwają, z przerwami, dalsze prace polegające na wyposażeniu i urządzeniu świątyni, dokonywaniu remontów kapitalnych i bieżących, konserwacji wyposażenia oraz poprawie wizerunku otoczenia kościoła.
Proboszczowie Parafii Boby 1855–1910 ks. Jan Metelski, właściciel folwarku Metelin 1910–1919 ks. Hieronim Brzóz 1919–1925 ks. Władysław Kopeć 1925–1939 ks. Kazimierz Sitkowski 1939–1947 ks. Marcin Ślusarz 1947–1958 ks. kan. Dominik Maj, dziekan w Bychawie, zmarł w 1976 r., pochowany w Bychawie 1958–1961 ks. Piotr Sadowski 1961–1963 ks. Franciszek Surtel 1963–1982 ks. kan. Wiktor Guz 1982–1986 ks. Zygmunt Dębicki 1986–1999 ks. kan. Ryszard Sołtys od 1999 r. ks. Prałat Szymon Szlachta. Ożywienie życia religijnego i zatroskanie o dobro duchowe i materialne parafii Boby wszystkich duszpasterzy wydało przepiękne owoce w powołaniu przez sługę Bożego Jana Pawła II do godności biskupiej ks. dr. Artura Grzegorza Mizińskiego. Obecnie parafia posiada jednego alumna w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Lublinie i jedną absolwentkę KUL, która wstąpiła do Zgromadzenia Białych Sióstr Afryki. Powołania kapłańskie z parafii Boby w ostatnim stuleciu: Ks. Stanisław Wilczopolski (ur. 1904 r.) Ks. kan. Stefan Wrzołek (ur. 1905 r.) Ks. Jan Kowalski (ur. 1907 r.) Ks. kan. Stanisław Zawadzki (ur. 1907 r.) Ks. Konstanty Chmiel (ur. 1910 r.) Ks. kan. Piotr Gąder (ur. 1914 r.) Ks. kan. Władysław Siudem (ur. 1921 r.) Ks. Kazimierz Kot (ur. 1925 r.) Ks. Zenon Podgórski (ur. 1930 r.) Ks. Antoni Krawiec (ur. 1931 r.) Ks. kan. Stanisław Chmiel (ur. 1932 r.) O. dr Bogdan Brzuszek O.F.M. (ur. 1933 r.) Ks. dr Eugeniusz Kazimierczak (ur. 1934 r.) O. Henryk Brzuszek (ur. 1935 r.) Ks. Leonard Ligęza (ur. 1935 r.) Ks. Stanisław Mroczek (ur. 1960 r.) Ks. bp. dr Artur Miziński (ur. 1965 r.) Ks. kan. Wiesław Kowalewski (ur. 1965 r.) W uroczystość Matki Bożej Fatimskiej 13 maja 2007 r. rozpoczęły się w parafii Boby rekolekcje święte, których celem było przygotowanie wiernych do religijnego przeżycia obchodów setnej rocznicy budowy kościoła. Były także podziękowaniem Bogu za trud, wysiłek i ofiarność naszych ojców, którzy tę świątynię budowali i upiększali przez minione stulecie. 20 maja 2007 r. pod przewodnictwem Metropolity Lubelskiego ks. abp. Józefa Życińskiego w parafii Boby odbyły się uroczystości poświęcone rocznicy budowy kościoła. |
|||||
| Wysłany: Nie 7:55, 14 Mar 2010 Temat postu: |
|
| Strażacy tomaszowscy uczestniczyli w gaszeniu niejednego pożaru lecz są zdarzenia, które na zawsze zapadły w ich pamięci.
Późnym wieczorem 7 października 1968 roku druhowie Mieczysław Mruk i Aleksander Wójtowicz pełnili dyżur w strażnicy. Jak wspominali - mieli przeczucie, że coś się wydarzy. Ten niepokój powodował, że nie poszli spać. Gdy zadzwonił telefon alarmowy w słuchawce usłyszeli rozpaczliwy głos P. Bolesława Stadnickiego „Kościół się pali” (modrzewiowy kościół z XVII wieku, przyp. Autorów). Reakcja strażaków była natychmiastowa; w samochód i pod kościół. Pomimo towarzyszącym tej sytuacji emocjom i nerwom strażacy w pełnym pędzie przejechali przez bramę kościoła. Widok, który ujrzeli był przerażający. Ogień na szerokości 4 metrów piął się do góry po drewnianej ścianie kościoła. Pomimo późnej pory wszystko było widać jak w dzień. Strażacy szybko przystąpili do działania. Po sprawieniu drabiny podawali wodę na samą górę płomieni, tak, że spływająca woda szybko tłumiła ogień, który jeszcze przed chwilą sięgał dachu. W gaszeniu ognia czynny udział brali : ksiądz Dziekan Wrzołek, ksiądz Wojtowicz, siostra zakonna i pan Bolesław Stadnicki. Pożar został szczęśliwie ugaszony niemal w ostatniej chwili, nim ogień zdążył przepalić drewniane brusy, a wtedy dla kościoła nie byłoby ratunku. Nikt nie miał też wątpliwości, że przyczyną pożaru było umyślne podpalenie. Po zakończonej akcji strażacy ze zdumieniem stwierdzili, że samochód nie mieści się w bramie i nie mogą w żaden sposób wyjechać!!! Po kilku nieudanych próbach w końcu przeciśnięto samochód przez bramę, ale przy wyjeździe połamano błotniki i drabinki boczne samochodu. Te przeżycia umocniły strażaków w przekonaniu, że w swojej służbie mogą liczyć na opiekę Opatrzności Bożej. |
|
| Wysłany: Nie 7:54, 14 Mar 2010 Temat postu: |
|
| W 2002 roku ukazała się książka Bolesława Cisło pt. „Tomaszowianie XX wieku. Wpisani w historię miasta i powiatu”. Publikację wydano na zlecenie Zespołu Szkół Ekonomicznych im. gen. Wł. Sikorskiego przy finansowym wsparciu Starostwa Powiatowego i Tomaszowskiego Towarzystwa Regionalnego im. dra Janusza Petera w Tomaszowie Lubelskim. (...)
Rozdział drugi prezentuje w kolejności alfabetycznej biogramy osób zasłużonych zdaniem autora dla miasta i regionu. Dużo miejsca autor przeznaczył na biogram ks. Stefana Wrzołka. Ks. Prałat Stefan Wrzołek Po śmierci w 1962 r. wieloletniego proboszcza i dziekana tomaszowskiegio ks. Stanisława Krynickiego przybył do Tomaszowa ks. Stefan Wrzołek, aby kierować tutejszym dekanatem aż do 1987 roku. I dodajmy od razu, był to wielce udany okres dla samego dziekana, miasta i gminy Tomaszów, na terenie których z myślą o wiernych wzniesiono szereg obiektów sakralnych. Ks. Stefan Wrzołek urodził się 20.VII.1905 r. w Idalinie pow. Puławy, z rodziców: Wiktora i Marii z domu Gawlik. Szkolę podstawową ukończył w rodzinnej miejscowości, zaś Gimnazjum Państwowe w Puławach, po czym wstąpił do Seminarium Duchownego we Lwowie. Święcenia kapłańskie otrzymał 21.VI.1931 r. Na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie zdobył tytuł magistra. Pracował jako: - prefekt młodzieży w Trembowli, - administrator parafii w Podhajczykach - proboszcz parafii w Tartakowie k. Sokala. Po wojnie osiedlił się w diecezji lubelskiej i pracował jako proboszcz w parafiach: - Piotrawin (1944-1958), - Mełgiew 1958-1962) - Tomaszów (1962-1987). Od samego początku aż do śmierci sprawował urząd tomaszowskiego dziekana. Ks. bp Bolesław Pylak w 1978 r. obdarzył go godnością kanonika gremialnego Kapituły Kolegiaty Zamojskiej. W 1977 r. na piśmie złożył rezygnację z obowiązków proboszcza i dziekana, lecz biskup rezygnacji nie przyjął. W Tomaszowie, obok pracy duszpasterskiej, z równą energią przystąpił do rozwijania działalności gospodarczo – inwestycyjnej. Wrodzone cechy (spokój, takt i skromność, a także wielka życzliwość względem innych) pomagały dziekanowi Wrzołkowi w znalezieniu zrozumienia i społecznego wsparcia ze strony wiernych np. przy budowie kościołów, kaplic, czy plebani. Lokalne władze z całą atencją odnosiły się do ks. Wrzołka i jego działań. To dzięki dziekanowi Wrzołkowi w 1978 r. w Tomaszowie przy ul Lwowskiej, obok kościoła p.w. NSPJ wybudowano okazały i pięknie prezentujący się dom parafialny, dzięki czemu uporządkowano fragment miasta i zlikwidowano istniejący w tym miejscu postój furmanek i samochodów. Z inicjatywy ks. dziekana Wrzołka – w maju 1986 r. rozpoczęto budowę nowego kościoła p.w. Świętego Józefa przy ul. J. I. Paderewskiego na oś. „Szkoci Dół”, który został przekazany wiernym w 1990 r. Ks. dziekan Wrzołek był też inicjatorem budowy kilku małych kościołów (kaplic) we wsiach otaczających Tomaszów np. w Łaszczówce, Jezierni, Majdanie, Pasiekach, Szarowoli i Ulowie – wzniesionych społecznym wysiłkiem wiernych, którzy do dziś wspominają lata budowy. Ks. dziekan Stefan Wrzołek zmarł dnia 20.VI.1987 r. Uroczystościom pogrzebowym w koncelebrze kilkunastu dziekanów i kilkudziesięciu księży – przewodniczył ks. bp Jan Śrutwa. Pochowany został na „starym” cmentarzu w Tomaszowie. Na granitowej płycie nagrobnej widnieje napis: „Gorliwemu Kapłanowi – księża i wdzięczni parafianie tomaszowscy.” |
|
| Wysłany: Nie 7:35, 14 Mar 2010 Temat postu: |
|
| Dzieje nawiedzenia kopiii Obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej w Kościele na ziemi zamojsko-lubaczowskiej
W 1971 r. odbywało się nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny w symbolach (pusta rama, świeca i Ewangelia) w archidiecezji w Lubaczowie, począwszy od Lubaczowa. Jego zakończenie miało miejsce 7 sierpnia tego roku w Bełżcu. W tymże dniu, wieczorem, rozpoczęła się peregrynacja w Tomaszowie, w diecezji lubelskiej. Tomaszów Lubelski 7 sierpnia 1971 r. 7 sierpnia 1971 r., w godzinach wieczornych, Symbole nawiedzenia przybyły w procesji z Bełżca do Tomaszowa, w diecezji lubelskiej. Procesji przewodniczył kard. Stefan Wyszyński, Prymas Polski. Symbole z rąk bp. Jana Nowickiego z Lubaczowa przejął ordynariusz lubelski bp Piotr Kałwa, który następnie przekazał je ks. prał. Stefanowi Wrzołkowi, proboszczowi tomaszowskiemu. O przygotowaniach do nawiedzenia Matki Bożej i o jego przebiegu w Tomaszowie mówi relacja ks. Wrzołka, zamieszczona w kronice parafialnej: „Przygotowania do tej radosnej uroczystości szły z całym zapałem na terenie całej parafii. Szykowano dekoracje, wieńce (...). Bezpośrednim przygotowaniem (...) były ośmiodniowe misje maryjne na miejscu i we wszystkich kaplicach. Przy udziale dwóch Kardynałów: Prymasa Stefana Wyszyńskiego i kard. Karola Wojtyły (...) nasz najczcigodniejszy gospodarz diecezji J. E. bp P. Kałwa, ordynariusz lubelski, wraz ze swymi sufraganami J. E. bp. B. Pylakiem i J. E. bp. E. Ilcewiczem powitał naszą ukochaną Matuchnę na ziemi lubelskiej bardzo serdecznie (...). Następnie witał Matuchnę Najświętszą miejscowy proboszcz i dziekan ks. Stefan Wrzołek, poszczególne stany i organizacje katolickie na przemian z chórami młodzieżowymi i orkiestrą strażacką (...). Po powitaniu kard. Karol Wojtyła odprawił Mszę św., przemawiał Ksiądz Prymas” (Archiwum Parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Tomaszowie, Kronika parafii, s. 61-63). Ksiądz Prymas w kazaniu mówił m. in.: „Niezwykle głębokie przeżycia skupiają nas w kornym hołdzie wobec Matki Chrystusowej, nawiedzającej Waszą Diecezję. Czujemy, że jesteśmy zespoleni jednym duchem i jesteśmy jednym Ciałem Chrystusa. Ale bogactwo przeżyć i myśli tutaj wypowiedziane oraz łaska, którą Bóg daje każdemu z nas w czasie nawiedzenia – wymagają, abyśmy odchodząc stąd, mieli jakąś zasadę jednoczącą nas wszystkich. Jesteśmy zjednoczeni nie tylko przez to, że zgromadziliśmy się w jednym miejscu – wokół Symbolów nawiedzenia; wokół światła Bożego, Księgi Ewangelii i ozdobionej kwieciem ramy, z której patrzy upragnione Oblicze niewidzialnej, lecz obecnej Pani i Matki Jasnogórskiej. Łączy nas i jednoczy coś więcej. Przyciągnęła nas Maryja jak potężny Boży magnes i trzyma tutaj przez wiele godzin, aby wypełnić zadanie, które wyznaczył Jej na ziemi sam Bóg. Przenieśmy się myślą do Nazaretu, do momentu Zwiastowania. Była to chwila niezwykła. Rozmawiał Zwiastun Boży z Dziewczęciem – Maryją. Ale w czasie tej rozmowy działał Bóg Ojciec; przygotowywał się do działania Syn Boży; czekał na jedno pokorne Jej słowo – fiat – Duch Święty. Wokół człowieka skupia się cała Trójca Święta. Bóg Ojciec posyła Zwiastuna: Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą. Oto poczniesz, porodzisz (...) nazwiesz Imię Jego Jezus. Na odpowiedź człowieka czeka Słowo Przedwieczne, aby zgodnie z wolą Ojca stać się Ciałem. Czeka Duch Święty, by spełniła się zapowiedź: Duch Święty zstąpi na Ciebie i Moc Najwyższego ogarnie Cię. Cicha, nieśmiała odpowiedź Dziewczęcia z Nazaretu: Oto ja, służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa Twego – wyzwala działanie Ojca, Syna i Ducha Świętego. Maryja wypełnia wolę Ojca. I Syn Boży wypełnia wolę Ojca: wszczepia się w życie Maryi. A Duch Święty, wypełniając wolę Ojca i Syna, ogarnia Oblubienicę i Wybrankę Ojcową. I oto Słowo Ciałem się stało i zamieszkało między nami – jako Owoc wspólnego działania Trójcy Świętej. Maryja utrzymała na sobie mocami Bożymi Trójcę Świętą, która w Niej działa aż dotąd. Zjednoczenie Maryi z Trójcą Świętą stało się dla Chrystusa wzorcem. Uczniom swoim postawił program: Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody, chrzcząc je w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego – napełniając je Trójcą Świętą. Odtąd powtarza się – choć w odmienny sposób i o innej nieco treści religijnej – to samo przedziwne zjednoczenie Trzech Osób Boskich w każdym dziecku Bożym. Na każdym z nas w momencie Chrztu Świętego spoczęła Trójca Święta. Przed tysiącem lat spoczęła na dzieciach Bożych naszego Narodu. I do dziś spoczywa na każdym niemowlęciu, przyniesionym przez rodziców do kościoła. Kapłan, chrzcząc je, wypowiada słowa: Ja ciebie chrzczę w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego – zwiastuje nadejście Trójcy Świętej. Jak ongiś Maryja w Nazaret – uświęcona przez działanie Trójcy Świętej – posiadła, poczęła i wydała na świat Boga, tak odtąd każdy człowiek, ochrzczony przez Kościół Chrystusowy, posiada w szczególny sposób, na swoją własność, Ojca; każdy jest nosicielem i wyznawcą Syna i jest ziemią uświęconą przez Świętego Ducha. W działaniu Trójcy Świętej na każdego z nas, jesteśmy podobni – w zakresie przez Boga ustalonym – do pierwszej Oblubienicy Trójcy Świętej, Maryi. I jeżeli coś najbardziej nas dzisiaj wiąże i trzyma na tym miejscu, to właśnie przedziwne pokrewieństwo, jakie zachodzi między Oblubienicą Trójcy Świętej i Służebnicą Pańską, a nami – ochrzczonymi w Imię Trójcy Świętej, sługami Ojca, Syna i Ducha Świętego. Łączy nas tutaj przede wszystkim głęboka osobista więź, na wzór Maryi – z Bogiem Ojcem, Bogiem Synem i Bogiem Duchem Świętym (...). Tak łączy wiara! Ma ona przedziwną moc jednoczenia. Gdy zdobędziemy się na wyznanie: Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego, gdy posłyszymy to z ust innych, wiemy, że wielka rzesza ludzka ma Ojca, wierzy w Ojca, skupia się przez akt wiary wokół Ojca, który jest w niebie. Już nie jest samotna. Życie ludzi nie jest już bez adresu. Ich uczucia mają się gdzie zakotwiczyć; ich myśli krążą wokół najwspanialszej Prawdy; ich wola porusza się zgodnie z wolą Najlepszego Ojca. Jedno słowo: Ojcze! – Wierzę w Ojca – (...) odmienia wszystko. Nasze serca, uczucia i myśli łagodnieją. Jeśli mówimy do Boga, Stworzyciela wszystkich ludzi – Ojcze – to musimy powiedzieć do każdego człowieka. (...). Zespala nas Jezus Chrystus. Gdy mówimy: Wierzę w Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, wiemy, że Ten, który za chwilę spocznie tutaj na ołtarzu pod postacią Chleba, przywołany głosem kapłana – jest najlepszym naszym Bratem (...). Chrystus na Kalwarii otworzył nam swe Serce. To Serce ma być odtąd Bramą dla wszystkich serc, ma być Królem i Zjednoczeniem serc wszystkich. Jak plaster miodu otoczony w ulu pszczołami, tak Serce Boże ma przyciągać i jednoczyć serca całej Rodziny ludzkiej. Chrystus otrzymał Serce od Matki przez działanie Ducha Świętego, który kształtował Jego człowieczeństwo. Niepokalane Serce Maryi pielęgnowało Serce Boga Człowieka. Tych Dwoje Serc: Serce Matki i Serce Syna, Serce Nowej Ewy – Maryi i Serce Nowego Adama – Jezusa jest wzorem dla każdego serca i wzorem szczególnym dla dwojga serc – w rodzinie. «Rodzinność» z Nazaret i z Kalwarii powinniśmy przenieść do każdego domu. W każdej rodzinie powinno nastąpić zjednoczenie dwojga serc – ojca i matki – w służbie malutkim serduszkom dzieci, które Ojciec Niebieski zabezpieczył pod sercem matek i które tam uczą się miłować. Oprócz dziedzictwa ciała jest też dziedzictwo ducha. Rodzina jest pierwszą wspólnotą dzieci Bożych. Rodzice i dzieci razem wołają: Ojcze nasz i ku jednemu zmierzają Celowi – ku Ojcu, który jest w Niebie. Chrystus przyszedł na ziemię, aby wszystko jednoczyć; aby przezwyciężyć podziały, rozdziały, gniewy i kłótnie, prostować serca, łagodzić dłonie, rozpogadzać spojrzenia. Taki jest religijno-społeczny sens pracy Chrystusa, działającego w swoim Kościele przez Ojca Świętego, przez biskupów i kapłanów, przez rodziców, przez wszystkich, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go. Kto tak czyni – powiedział Chrystus – ten Mu jest bratem i siostrą i – co więcej – matką! Chrystus wychowany przez Najlepszą Matkę w środowisku rodzinnym, pragnął Boże obyczaje rodzinne przekazać każdej rodzinie. Dlatego odchodząc, pozostawił nam swą Matkę, której Serca sam najlepiej doświadczał w Nazaret i na Kalwarii. Oto, Dzieci Boże, jeszcze jeden wzgląd, dla którego zgromadziliśmy się tutaj i ożywieni wiarą, wzmocnieni aktami miłości wpatrujemy się w tę ramę, w której wyczuwamy dobre, macierzyńskie Oczy nawiedzającej nas Matki Jasnogórskiej. To nic, że nie ma Jej Obrazu. To nic, że wywołuje Ona niewłaściwy lęk. Maryja jest Matką Pięknej Miłości – dla wszystkich! I dla tych, którzy przeszkadzają Jej przyjść do nas. Nie martwcie się o to, że Bogu zabraknie miłości dla wszystkich ludzi. Bóg się nie wyczerpuje – On zawsze miłuje. Nie wyczerpuje się Jego Syn – Wysłannik Ojcowskiej Miłości. Nie wyczerpuje się Duch Święty, przez którego Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych. Nie wyczerpuje się też Matka Pięknej Miłości, która oddała Syna Swojego na Krzyż (...). Niech będą Wielkie Gody Łaski! Niech rozpromienieje miłość, dobroć i przyjaźń braterska. Niech zgaśnie gniew, urazy i uprzedzenia. Niech wzmocni się więź dzieci Bożych wierzących Bogu Ojcu, Bogu Synowi, Bogu Duchowi Świętemu – w Kościele Chrystusowym. Wszystko to niech się stanie przez Maryję nawiedzającą Was, Dzieci Boże – ku większej chwale Boga i waszej radości” (Rozpoczęcie nawiedzenia w diecezji lubelskiej, Tomaszów Lubelski, 7 sierpnia 1971, „Zamojski Informator Diecezjalny”, 2001 s. 293-299). „Po skończonych uroczystościach na podium (...) Symbole odprowadzono do kościoła Serca Jezusa i tu przez całą noc (Pasterkę celebrował J. E. Biskup Mazur, ordynariusz siedlecki), poszczególne stany i miejscowości miały swoje godziny czuwania. W czasie Sumy (...) delegacje z całej diecezji, witając Matuchnę, składały w hołdzie bukiety kwiatów od swych parafii (...). O godz. 15.00, po uroczystym pożegnaniu, miejscowy proboszcz wraz z delegacją (...) z banderią i orkiestrą odwiózł Symbole do Tarnawatki” (Archiwum Parafii Zwiastowania Najświętszej Maryi Panny w Tomaszowie, Kronika parafii, s. 61-63, relacja ks. Wrzołka). W uroczystościach nawiedzenia w Tomaszowie, obok Księdza Prymasa i Metropolity Krakowskiego, uczestniczyło 14 biskupów, około 250 kapłanów, liczna rzesza sióstr zakonnych oraz kilkadziesiąt tysięcy wiernych. http://195.94.209.198/artykul_w_niedzieli.php?doc=ed200410&nr=228 . |
|
| Wysłany: Nie 7:24, 14 Mar 2010 Temat postu: |
|
| Proboszczowie - Parafia pw Zwiastowania NMP w Tomaszowie Lubelskim25. ks. Stefan Wrzołek – (18.02.1962- +20.06.1987) mgr teologii, prałat, budowniczy kościołów filialnych. Więcej - wiadomosci niebawem ...
www.zwiastowanie.tomaszow.parafia.info.pl/?p=main... . - Kopia - Podobne . Eksterminacja Narodu Polskiego i Kościoła Rzymskokatolickiego ... - 2 odwiedzin - 23 Sty23 Sie 2006 ... Kolejny relator, ks. Stefan Wrzołek z parafii Tartaków, dnia 1 II 1944 r. dodawał: Ludność masowo wyjeżdża, bo, niestety, od nikogo nawet ... www.lwow.com.pl/eksterminacja.html - Kopia - Podobne . Ks. Stefan Wrzołek - Sokal - historia i dzień dzisiejszy miasta i ...Odwiedź Sokalszczyznę - rejon w województwie lwowskim. www.sokal.fora.pl/sanktuarium-matki.../ks-stefan-wrzolek,373.html - Kopia . Ks. Stefan Wrzołek - proboszcz Tartakowa i Tomaszowa Lub. - Sokal ...Liczba postów: 6 - 1 autor - Ostatni post: 12 Gru 2009 Odwiedź Sokalszczyznę - rejon w województwie lwowskim. www.sokal.fora.pl/.../ks-stefan-wrzolek-proboszcz-tartakowa-i-tomaszowa-lub,373.html - Kopia . Sanktuarium Matki Boskiej z Tartakowa w Łukawcu - Sokal - historia ...12 Gru 2009 ... Przesunięty: Jaki był ks. Stefan Wrzołek? [ Idź do strony: 1, 2 ], 20, Władysław, 39, Czw 10:30, 11 Lut 2010 ... www.sokal.fora.pl/sanktuarium-matki-boskiej-z-tartakowa-w-lukawcu,16/ - Kopia . Zobacz obrazek - Kościół w Bobach (Matka Boska Tartakowska ... - 2 odwiedzin - 21 Lut12 Gru 2009 ... Opis obrazka: Kościół parafialny w Bobach w archidiecezji lubelskiej, z któej pochodził ks. Stefan Wrzołek, proboszcz parafii w Tartakowie. ... www.sokal.fora.pl/viewimage.php?i=79 - Kopia . Sanktuarium Matki Boskiej z Tartakowa w Łukawcu - Sokal - historia ...Ks. Stefan Wrzołek, 8, Tatiana, 78, Sob 8:16, 30 Sty 2010. Sokal. Brak nowych postów, Matka Boska Łukawiecka z Tartakowa ... www.sokal.fora.pl/sanktuarium-matki-boskiej-z-tartakowa-w-lukawcu,16/?... - Kopia . Sanktuarium Matki Boskiej z Tartakowa w Łukawcu - Sokal - historia ...Ks. Stefan Wrzołek, 8, Tatiana, 72, Sob 8:16, 30 Sty 2010. Sokal. Brak nowych postów, Matka Boska Łukawiecka z Tartakowa ... www.sokal.fora.pl/sanktuarium-matki-boskiej-z-tartakowa-w-lukawcu,16/?... - Kopia . Tomaszów Lubelski: dobre strony naszego miasta - ReWizje TomaszowskieStanisława Krynickiego przybył do Tomaszowa ks. Stefan Wrzołek, aby kierować tutejszym ... Ks. Stefan Wrzołek urodził się 20.VII.1905 r. w Idalinie pow. ... tomaszow.lub.pl/?s=rewizje&dzial=pokaz&tm=2003_01... - Kopia . Tomaszów Lubelski: dobre strony naszego miasta - ReWizje TomaszowskieStanisława Krynickiego przybył do Tomaszowa ks. Stefan Wrzołek, aby kierować tutejszym ... Ks. Stefan Wrzołek urodził się 20.VII.1905 r. w Idalinie pow. ... www.tomaszow.lub.pl/?s=rewizje&dzial=pokaz&tm=2003... - Kopia . Witryna internetowa Parafii Rzymskokatolickiej św. Tomasza Ap. i ...ks. Stefan Wrzołek (1944-1958), ks. Jan Modrzejewski (1939-1944), ks. Ignacy Perczyński (1933-1939), ks. Henryk Wiśniewski (1929-1933), ... www.parafiapiotrawin.neostrada.pl/duszpasterze.html - Podobne . Tomaszów Lubelski: dobre strony naszego miasta - ReWizje TomaszowskieStanisława Krynickiego przybył do Tomaszowa ks. Stefan Wrzołek, aby kierować tutejszym ... Ks. Stefan Wrzołek urodził się 20.VII.1905 r. w Idalinie pow. ... tomaszow.info/?s=rewizje&dzial=pokaz&tm=2003_01_29... - Kopia . Oficjalna strona Parafi Rzymskokataolickej w Piotrawinie ...ks. Stefan Wrzołek (1944-1958), ks. Jan Modrzejewski (1939-1944), ks. Ignacy Perczyński (1933-1939), ks. Henryk Wiśniewski (1929-1933), ... www.parafiapiotrawin.eu/viewpage.php?page_id=3 - Kopia . Oficjalna strona Parafi Rzymskokataolickej w Piotrawinie ...ks. Stefan Wrzołek (1944-1958), ks. Jan Modrzejewski (1939-1944), ks. Ignacy Perczyński (1933-1939), ks. Henryk Wiśniewski (1929-1933), ... www.parafiapiotrawin.eu/viewpage.php?page_id=3&y=2009... - Kopia . Oficjalna strona Parafi Rzymskokataolickej w Piotrawinie ...ks. Stefan Wrzołek (1944-1958), ks. Jan Modrzejewski (1939-1944), ks. Ignacy Perczyński (1933-1939), ks. Henryk Wiśniewski (1929-1933), ... www.parafiapiotrawin.eu/viewpage.php?page_id=3&y=2009&m=9 . . Oficjalna strona Parafi Rzymskokataolickej w Piotrawinie ...ks. Stefan Wrzołek (1944-1958), ks. Jan Modrzejewski (1939-1944), ks. Ignacy Perczyński (1933-1939), ks. Henryk Wiśniewski (1929-1933), ... www.parafiapiotrawin.eu/viewpage.php?page_id=3&y=2010&m=1 . Oficjalna strona Parafi Rzymskokataolickej w Piotrawinie ...ks. Stefan Wrzołek (1944-1958), ks. Jan Modrzejewski (1939-1944), ks. Ignacy Perczyński (1933-1939), ks. Henryk Wiśniewski (1929-1933), ... www.parafiapiotrawin.eu/viewpage.php?page_id=3&y=2009&m=7 . krzysztof » Generacja Gadu Gadu » MojaGeneracja.pl - 2 odwiedzin - 9 Lut25 Paź 2009 ... Księża pochowani na miejscowym cmentarzu: ks. Stefan Wrzołek Stowarzyszenia, organizacje i ruchy religijne: Apostolstwo Trzeźwości, ... www.mojageneracja.pl/653050/31 . Tygodnik Katolicki Niedziela - Z Matką Odkupiciela – mocni ...Następnie witał Matuchnę Najświętszą miejscowy proboszcz i dziekan ks. Stefan Wrzołek, poszczególne stany i organizacje katolickie na przemian z chórami ... 195.94.209.198/artykul_w_niedzieli.php?doc=ed200410&nr=228 - Kopia |
|
| Wysłany: Czw 9:04, 11 Mar 2010 Temat postu: |
|
| Duzo mi napisałeś o sobie. Ja pochodzę z Lubelszczyzny z Piotrawina a ks.Wrzołek tylko słyszałem bo urodziłem się dopiero 1957 roku,tak myślę ,że jeśli sie wybiwrzesz do Piotrawina to zdobędziesz dużo informacji.Do tej pory wiem,że na pewno żyją państwo Wachowie ,jeśłi o nich zapytasz to ludzie Ci powiedzą jak do nich trafić,zapytaj też o organistę albo o kościelnego...ale zawsze jest tak ,że koniec języka za przewodnika.
Ja teraz mieszkam i pracuję w Londynie przyjechałem tu ponieważ po rozwodzie z moją żoną wyprowadziłem sie z donu z dwoma wlizkami i gdzieś trzeba było mieszkać ,więc przyjechałem t |
|
| Wysłany: Czw 9:02, 11 Mar 2010 Temat postu: |
|
| Mój rod wywodzi się z Galicji , a dokładniej z okolic Krakowa, gdzie nazwisko Pitak jest bardzo popularne i w gwarze krakowskiej oznacza grdykę , jabłko Adama i solidny członek męski. Z lakonicznych zapisków i opowiadań rodzinnych podobno mamy jakieś związki z rodem Potockich, u których byli tzw. dworzanami. Moja prababcia prawdopodobnie była guwernatką, albo nadwornym medykiem-zielarzem, a pradziadek pracował przy koniach. Równie dobrze mógł być stajennym jak i koniuszym.
Co z tymi powiązaniami? Prawdopodobnie jestem nieślubnym potomkiem któregoś z Potockich. Ponieważ Potoccy mieli na kresach sporo zamków i pałaców, m.in. w Krystynopolu i Tartakowie, toteż w jednym z tych pałaców pracowali moi pradziadkowie. Pod koniec XIX wieku, kiedy moim dziadkom urodziła się córka , dostali działkę i dom w Komarowie k/ Tartakowa i Krystynopola. Dodatkowo na wychowanie dostali jednego z nieślubnych synów jednego z Potockich. Mój ojciec urodził się w 1914 r. w Komarowie również i został ochrzczony w kościele Rz-Kat. w Tartakowie. Kiedy ja się urodziłem (w Sokalu ) w 1943 ojciec otrzymał swoją metrykę chrztu podpisaną przez ks. mgra Stefana Wrzołka. Mam ten oryginalny dokument urodzenia i chrztu i dzięki niemu dowiedziałem się, kto w czasie wojny był proboszczem w Tartakowie. Poszukując tzw. korzeni ponownie natrafiłem na osobę ks. Wrzołka w związku z koronacją i ingresem cudownego obrazu Matki Boskiej Tartakowskiej. Im dłużej chodziłem śladami moich rodziców, tym więcej nazwisk się pojawiało, ale najczęściej w związku z dwoma cudownymi obrazami: Matką Boską Tartakowską i Matką Boską Sokalską. Nie jestem fanatykiem religijnym, ale w tych poszukiwaniach znajdowałęm wiele dowodów na to, że polskość Kresów ma wiele wspólnego z ludźmi Kościoła i ich parafian. Jestem skłonny uwierzyć w to, że i nade mną czuwa Opatrzoność. Tak więc z Piotrawinem łączy mnie tylko osoba ks. Wrzołka. Mam nadzieję, że dowiem się o tym księdzu najwięcej od mieszkańców , którzy mają jeszcze jakieś fotografie z jego podobizną i pamiętają jakieś zdarzenia parafialne z okresu, kiedy zaraz po wojnie w latach 1944-1958 był w tej parafii proboszczem. I to było tyle na dzisiaj. Władek |
|
| Wysłany: Czw 8:58, 11 Mar 2010 Temat postu: |
|
| Otrzymałem garść linków z którymi się zapoznam i strony też odwiedzę.Pomyślałem,że gdyby się Pan zwrócił bezpośredni do kilku osób ,które za chwile podam będzie łatwiej.
Barbara Zapał (Bownik) jej rodzice byli kierownikami Szkoły podstawowej w Kamieniu i wiem ,że posiada dużą ilość starych zdjęć. Anna Skobel i jej mama .która teraz pisze jakieś pamiętniki.Ona więc jako starsza osoba bedzie miała jakieś ciekawe wspomnienia i być może zdjęcia. Polecam też Barbarę Niźnik (Osuch)obrotna kobietka to też pewnie posłuży pomocą. Jeśli przyjdą mi do głowy inne pomysły to poinformuję Pana. Polecam odwiedzić na Naszej Klasie profil OPOLE LUBELSKI I OKOLICE prowadzony przez Anię Skobel. Miłego wieczoru Zbigniew M. |
|
| Wysłany: Czw 8:53, 11 Mar 2010 Temat postu: |
|
| Jestem dobrej myśli i wierzę, że uda się Panu co nieco dowiedzieć o tym księdzu, a może nawet zdobyć jakieś fotografie z jego podobizną. zapraszam Pana do strony www, gdzie jest trochę informacji na temat losów ks. Wrzołka i cudownego obrazu Matki Boskiej Tartakowskiej:
1. Kult Matki Bożej Tartakowskiej: http://www.sokal.fora.pl/ilkowicze-tartakow-komarow-i-okolice,4/kult-matki-bozej-tartakowskiej,20.html 2. Kościół w Tartakowie w 2007: http://www.sokal.fora.pl/ilkowicze-tartakow-komarow-i-okolice,4/kosciol-w-tartakowie-w-2007-fotografie-t-i-w-pitakowie,106.html 3. Ks. Stefan Wrzołek: http://www.sokal.fora.pl/sanktuarium-matki-boskiej-z-tartakowa-w-lukawcu,16/ks-stefan-wrzolek,373.html 4. Ks.prałat Józef Kornaga-Kustosz sanktuarium w Łukawcu: http://www.sokal.fora.pl/sanktuarium-matki-boskiej-z-tartakowa-w-lukawcu,16/ks-pralat-jozef-kornaga-kustosz-sanktuarium-w-lukawcu,371.html |
|
| Wysłany: Czw 8:48, 11 Mar 2010 Temat postu: |
|
| ...zaskoczony jestem tym listem i jeśli będę mógł w jakiś sposób pomóc to będzie mi miło.Popytam znajomych i być może coś wynajdziemy dla kolegi.Obiecuję ,że będę trzymał rękę na pulsie.
zbigniew |
|