www.naszerodowody.fora.pl

kresowianin · Gość

Tokarczuk - ostatni biskup kresowy 2012-12-30

Pierwszy raz o śp. arcybiskupie Ignacym Tokarczuku usłyszałem w domu rodzinnym. Mój ojciec pochodził bowiem z tych samych stron, czyli z województwa tarnopolskiego, Wysłał mu nawet swoją książkę o nazwach miejscowych tych ziem.

Słyszałem więc o nim jako Kresowianinie, który w czasie wojny przeszedł bardzo trudne sytuacje. W 1939 r. weszli Rosjanie, potem były mordy UPA, z których przyszły biskup jako wikary w parafii Złotniki cudem ocalał. Po tym był rok 1945 i wypędzenia ludności polskiej z Kresów Wschodnich.

Tokarczuka poznałem osobiście jako kleryk. W latach 70. najwięcej kleryków brano do wojska z archidiecezji krakowskiej i diecezji przemyskiej. Też byłem w wojsku. Wtedy się mówiło, że tak dużo kleryków jest zabieranych, bo jest to forma represji wobec biskupów, czyli kardynała Wojtyły i biskupa Tokarczuka, którzy obydwaj zdecydowanie byli przeciwko systemowi komunistycznemu.

Zostałem później przez niego zaproszony już jako ksiądz i autor książek o Kresach . Ogromnie się tymi sprawami interesował. Urodził się koło sienkiewiczowskiego Zbaraża, czytał dużo na ten temat i pisał. Miał świetną pamięć, wszystko bardzo dobrze pamiętał jeszcze od czasów wojny. Dużo o tym opowiadał. Był gawędziarzem. Mimo swojego wieku świetnie operował faktami, to było dla mnie zaskakujące.

3 maja 2006 r. uczestniczyłem w Pałacu Prezydenckim w Warszawie w dekoracji arcybiskupa przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Orderem Orła Białego.

Wiedziałem, że budował nielegalnie kościoły, wspierał „Solidarność”, ale ja go poznałem jako miłośnika Kresów. Gdy napisałem w 2008 r. książkę „Przemilczane ludobójstwo na Kresach”, to wtedy zaprosił mnie ponownie . Byłem zdziwiony, że to czytał. Miał swoje zdanie i ciekawość świata. Swoją inteligencją ogarniał wiele rzeczy.

Ostatni raz spotkaliśmy się 24 lipca 2011 r. Przywiozłem mu wtedy nowo wydaną książkę "Nie zapomnij o Kresach". Po swojej okazałej rezydencji poruszał się przy pomocy chodzika, był zniedołężniały, ale bardzo sprawny intelektualnie. Interesował się ogromną ilością spraw. Nie tylko tymi, które dotyczyły jego archidiecezji. Dla mnie to był ostatni biskup kresowy, urodzony w archidiecezji lwowskiej.

Był kresowianinem z krwi i kości. Również przez to, że pełnił posługę w Przemyślu, wielokulturowym mieście na obrzeżach obecnej Polski , gdzie swoją siedzibę mają archidiecezje dwóch różnych obrządków katolickich. Takim go zapamiętam.

Isakowicz.pl

lwowiak

Sobota, 29 grudnia 2012 (10:13)

W sobotę rano w Przemyślu zmarł JE ks. abp Ignacy Tokarczuk. Kapłan niezłomny, który nie zważając na grożące mu ze strony komunistów niebezpieczeństwa, zawsze stał po stronie prawdy i zasad. Miał 94 lata.

Ignacy Tokarczuk urodził się 1.02.1918 r. w Łubiankach Wyższych koło Zbaraża. Po maturze w 1937 r. wstąpił do Metropolitalnego Seminarium we Lwowie, podejmując jednocześnie studia teologiczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza.

Kiedy władze sowieckie zamknęły seminarium i zlikwidowały uniwersytecki wydział teologiczny, przyszły metropolita przemyski kontynuował studia w seminarium konspiracyjnym.

Święcenia kapłańskie przyjął 21.06.1942 r. w katedrze lwowskiej z rąk ks. abp. Eugeniusza Baziaka. Pracował na parafii w Złotnikach k. Podhajca, a z chwilą, gdy w 1944 r. UPA wydała na kapłana wyrok śmierci, w porę ostrzeżony udał się do Lwowa, gdzie posługiwał wiernym w parafii św. Marii Magdaleny.

Rok później w ramach repatriacji wyjechał do Katowic, a w 1946 r. rozpoczął studia w zakresie nauk społecznych i filozofii chrześcijańskiej na KUL, wieńcząc trud nauki tytułem doktorskim na Wydziale Filozoficznym.

Od początku swojej kapłańskiej drogi ks. abp Ignacy Tokarczuk przejawiał zainteresowanie sprawami publicznymi. Były to lata powojennej ruiny i spustoszenia duchowego, pogłębianego zawistnymi działaniami ówczesnych komunistycznych władz, które narzucały społeczeństwu ateistyczny światopogląd.

Swój duchowy i społeczny program ks. abp Tokarczuk realizował m.in. jako wykładowca seminarium warmińskiego w Olsztynie, a od 1962 r. jako kierownik katedry teologii pastoralnej KUL.

Najpełniej jednak dał się poznać jako duszpasterz nominowany 21 grudnia 1965 r. przez Ojca Świętego Pawła VI na ordynariusza diecezji przemyskiej.

Sakrę biskupią otrzymał z rąk Prymasa Polski Stefana kard. Wyszyńskiego 6 lutego 1966 r. w przemyskiej katedrze. Dzięki bezkompromisowej postawie pasterza przemyskiego, który piastował swój urząd do 17 kwietnia 1993 r., na terenie diecezji powstało 220 parafii, wybudowano 430 kościołów, tyleż samo domów parafialnych i katechetycznych.

Do najważniejszych wydarzeń duszpasterskich okresu sprawowania władzy przez ks. abp. Tokarczuka zaliczyć należy Wielką Nowennę i obchody Wielkiego Milenium Chrztu Polski, peregrynację Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej oraz pierwszą w ponad 600-letniej historii diecezji przemyskiej wizytę Głowy Kościoła Powszechnego Ojca Świętego Jana Pawła II oraz beatyfikację ks. bp. Józefa Sebastiana Pelczara 2 czerwca 1991 r. w Rzeszowie.

Wówczas to ks. bp Ignacy Tokarczuk został wyniesiony do godności arcybiskupiej. W niespełna rok później, 25 marca 1992 r. bullą „Totus Tuus Poloniae Populus” Papież dokonał reorganizacji polskich diecezji, wskutek czego ustanowiona została nowa metropolia przemyska, a jej pierwszym metropolitą został ks. abp Ignacy Tokarczuk. W czasie swojej posługi pasterskiej dla Kościoła przemyskiego (21.12.1965 – 17.04.1993) kształtował postawy społeczne diecezjan, jawnie, z narażeniem własnego życia przeciwstawiał się ateizmowi i sekularyzacji.

Uznawany słusznie za ojca chrzestnego NSZZ „Solidarność” wielokrotnie pomagał robotnikom w czasie stanu wojennego, stając w obronie prześladowanych i cierpiących z powodów ideologicznych i politycznych. 3 września br. ks. abp Ignacy Tokarczuk został pierwszym na Podkarpaciu laureatem nagrody „Świadek Historii” przyznawanej przez Kapitułę, której przewodniczącym jest prezes Instytutu Pamięci Narodowej.

Przyjmując wyróżnienie, ks. abp Tokarczuk dziękował za pamięć i uznanie dla jego pracy i posługi w niełatwych czasach komunizmu. Wspominając swoje spotkanie z ks. Popiełuszką, który jest przykładem zwycięstwa dobra i prawdy nad złem, ks. abp Tokarczuk zaznaczył, że osobiście również był gotowy na wszystko. – Były momenty trudne, ale Panu Bogu dziękuję, że dawał mi siłę do pokonywania przeciwności – powiedział ks. abp Tokarczuk, dodając, że tworzenie sieci parafialnej i budowa ponad 430 kościołów na terenie diecezji integrowała społeczeństwo.

– Mieliśmy świadomość, że w jedności siła, że razem możemy przeciwstawić się komunizmowi. Strach schodził na dalszy plan – wspominał ksiądz arcybiskup. Zachęcał też do wytężonej pracy dla dobra wspólnego. – Róbcie wszystko, żeby Polska – Ojczyzna nasza, jednoczyła się coraz bardziej mimo trudności i przeszkód. One są, ale niech nam przyświeca ta wielka idea równości i sprawiedliwości społecznej, która musi zapanować nad zagrożeniami – wskazywał ksiądz arcybiskup senior.

Doniosłość roli, jaką odegrał ks. abp Tokarczuk w historii Kościoła w Polsce, najlepiej oddają słowa bł. Jana Pawła II, który podczas historycznej wizyty w Przemyślu 2 czerwca 1991 r. powiedział: „Drogi biskupie Ignacy! Na przestrzeni lat Twego posługiwania stałeś się wobec Kościoła i społeczeństwa walczącego o swe suwerenne prawa rzecznikiem, świadkiem i autorytetem. Ufam - stwierdził Papież - że i teraz – w nowej sytuacji – to Twoje świadectwo jest nieodzowne”.

3 maja 2006 r. za zasługi dla Polski ks. abp Tokarczuk został uhonorowany przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego najwyższym odznaczeniem państwowym RP – Orderem Orła Białego, a 21 maja 2007 r. został powołany w skład Kapituły Orderu.

Ksiądz arcybiskup przekazał odznaczenie na Jasną Górę.

Mariusz Kamieniecki